پروبیوتیک‌ها محصولات حاوی میکروارگانیسم‌های زنده، معین و به تعداد مشخص می‌باشند که سبب تعادل الگوی میکروفلور بدن شده و اثرات سلامت بخش خود را با مکانیسم‌های گوناگون اعمال می‌نمایند. پروبیوتیک‌ها در درمان مشکلات گوارشی همانند کولیک ناشی از Clostridium difficle، اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک و … به کار گرفته می‌شوند.
اخیراً نقش این محصولات در بهبود علائم و پیشگیری بیماری‌های چندعاملی همانند IBS و MS بسیار مورد توجه قرار گرفته است. به ‌خصوص در مورد IBS با مشکلات عدیده همانند مشکلات در حرکات دودی روده، رشد بیش‌ از حد باکتری‌ها در روده، التهابات میکروسکوپی و حساسیت بیش ‌از حد احشایی، استفاده از این محصولات می‌تواند بسیار مفید واقع شود.

بایو ای بی اس نام محصولی از تک‌ژن است که به منظور بهبود بیماری‌های شکمی و روده تحریک‌پذیر تولید شده است.

بایو‌آی‌بی‌اس

بایو‌آی‌بی‌اس

ماده مؤثر: لاکتوباسیلوس کازئی، لاکتوباسیلوس رامنوسوس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس

مواد کمکی: استئارات منیزیم، لاکتوز

۵×۱۰۹ CFU/Capsule :دوز

موارد مصرف

موارد مصرف

• کاهش عوارض ناشی از سندروم روده تحریک‌پذیر
• بهبود نفخ و گاز و دردهای شکمی
• تعدیل و تنظیم پاسخ های سیستم ایمنی و کاهش التهابات مزمن و ملایم بیماران مبتلا به IBS
• کاهش دردهای احشایی (Visceral hypersensitivity)
• ممانعت از بیماری‌های خود ایمنی

مقدار مصرف بایو آی بی اس

مقدار مصرف

روزانه ۱-۲ کپسول بعد از غذا یا طبق دستور پزشک.

مکانیسم‌های احتمالی

مکانیسم‌های احتمالی

• افزایش تعداد و توده باکتری‌های مفید در دستگاه گوارش
• ایجاد تعادل بین سایتوکاین‌های پیش التهابی و ضدالتهابی (IL-10 و TGF-β)
• کاهش سایتوکاین‌های التهابی TNF-α و IFN-ɣ
‌ تعدیل دردهای روده با القاء بیان گیرنده‌های – opioid µ و Cannabionid در سلول‌های اپی‌تلیال روده
• اتصال به سلول‌های روده و ممانعت از اتصال پاتوژن‌ها در نتیجه ممانعت از جابجایی پاتوژن‌ها به درون بدن
• بهبود سد دفاعی اپی‌تلیوم روده
• تولید اسید لاکتیک و کاهش pH روده
• بایو ای بی اس راهی برای تولید ترکیبات ضد میکروبی همانند باکتریوسین و دیفنسین
• تولید اسید بوتیریک به‌عنوان منبع اصلی غذایی انتروسیت‌ها
• کاهش جمعیت پاتوژن‌های تولید کننده گاز متان و درنتیجه بهبود حرکات دودی روده و کاهش نفخ و ورم
• کاهش جمعیت پاتوژن‌های احیا کننده گاز سولفور و متعاقب آن کاهش التهابات موضعی و گاز ورم و نفخ
• بهبود و تثبیت لایه‌های مخاطی روده
• افزایش ضخامت موکوس روده و بهبود سلامت سلول‌های اپی‌تلیال
• بهبود اتصالات محکم مابین سلول‌های اپی‌تلیال و کاهش نفوذپذیری روده و درنتیجه عدم ورود توکسین‌های و لیپوپلی‌ساکارید (LPS) باکتری‌های گرم منفی به جریان خون سیستمیک و بهبود التهابات مزمن و ملایم همراه با بیماران IBS
• ممانعت از آپوپتوزیس سلول‌های اپی‌تلیال
• بهبود Dysmotility روده و کمک به دفع گاز (Gas handling)
• تنظیم مسیرهای Signal transduction همانند مسیر NF-ķB و در نتیجه تأثیر بر سیستم ایمنی ذاتی و اکتسابی
• ترشح IgA در مخاط روده افزایش سطح ایمنی مخاطی

عوارض جانبی

عوارض جانبی

در مواردی مصرف بایو ای بی اس ممکن است منجر به نفخ و افزایش تولید گاز در دستگاه گوارش گردد، بدیهی است با ادامه مصرف، عوارض فوق از بین خواهند رفت. در صورت مشاهده عوارض دیگر، پزشک یا داروساز را مطلع نمایید.

موارد احتیاط

موارد احتیاط

هیچ مورد منع مصرفی برای پروبیوتیک بایو ای بی اس وجود ندارد. در مواردی مانند بیماری‌های قلبی، اندوکاردیت و نقص سیستم ایمنی بهتر است مصرف با تجویز پزشک صورت گیرد. در افرادی که تحت عمل جراحی همانند جراحی‌های شکمی، جراحی سندرم روده کوتاه، پیوند عضو و یا… قرار می‌گیرند، استفاده از پروبیوتیک باید با تجویز پزشک باشد.

مصرف مکمل پروبیوتیک بایو ای بی اس در گروه‌های خاص

مصرف در گروه‌های خاص

در دوران بارداری و شیردهی با مشورت پزشک مصرف شود.

تداخل دارویی

تداخل دارویی

در افرادی که داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مصرف می‌کنند با احتیاط مصرف شود.

شرایط نگهداری مکمل پروبیوتیک بایو آی بی اس

شرایط نگهداری

در جای خشک، خنک و دمای ۲۵ درجه سانتیگراد به مدت دو سال قابل نگهداری است.

نتایج مطالعات بالینی مصرف پروبیوتیک در مبتلایان به IBS

نتایج مطالعات بالینی مصرف پروبیوتیک در مبتلایان به IBS

IBS یک بیماری التهابی خفیف دیواره روده می‌باشد که طی آن تغییراتی در عملکرد موکوسی یا ساختمان آن ایجاد می‌گردد. مکانیسم‌هایی که پروبیوتیک‌ها می‌توانند در بهبود این بیماری تأثیرگذار باشند شامل تأثیر بر عملکرد ایمنی، میزان حرکات روده و محیط مجرای روده می‌باشد. پروبیوتیک‌ها التهابات خفیف اما مزمن مرتبط با IBS را کاهش می‌دهند و عملکرد ایمنی موضعی طبیعی را حفظ می‌نمایند. لاکتوباسیلوس‌ها قادر به دکونژوگه کردن اسیدهای صفراوی هستند و درنتیجه کمک به دفع در مبتلایان به IBS-C می باشند. همچنین پروبیوتیک‌ها سبب افزایش بازجذب آب و املاح و کاهش مایعات روده‌ای و در نتیجه کاهش اسهال در مبتلایان به IBS-D می‌گردند. مطالعات بالینی نشان می‌دهند که حرکات روده در بیماران مبتلابه IBS-D درمان شده با پروبیوتیک‌ها کند شده و از مشکلات گوارشی آن‌ها کاسته می‌شود (Camilleri M).
در مطالعه Pedersen N و همکاران، نتایج بالینی نشان می‌دهد که لاکتوباسیلوس رامنوسوس به علت چسبندگی خوب به دیواره روده و مقاومت مناسب به نمک‌های صفرا و اسید معده، پروبیوتیک مناسبی در درمان مشکلات گوارشی می‌باشد. مصرف ۶ هفته‌ای لاکتوباسیلوس رامنوسوس در درمان بیماران مبتلابه IBS به‌خصوص ساب تایپ‌های IBS-D (Diarrhoeal) و (Mixed) IBS-M بسیار مؤثر واقع‌شده است. همچنین نشان داده‌شده که مصرف یک‌ماهه لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس می‌تواند باعث کاهش درد شکمی و مشکلات گوارشی در بیماران مبتلابه IBS شود (Sinn DH و همکاران) و همین‌طور در مطالعه انجام شده توسط Rousseaux C و همکاران، متوجه شدند تجویز پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس سبب افزایش بیان گیرنده‌های کانابینوئیدی و مو-اوپیوئیدی در سلول‌های اپی‌تلیال روده شوند و به واسطه عملکرد ضد درد در روده همانند مورفین دردهای شکمی در بیماران IBS که مرتبط با حساسیت‌های شدید احشایی می‌باشد را بهبود دهنده و آستانه تحمل درد را افزایش دهند. همچنین مطالعات بالینی Kim H و همکاران به اثبات رسانده که استفاده از لاکتوباسیلوس کازئی در بیماران مبتلا به IBS سبب کاهش نفخ شده و با کاهش بیان TNF-α در چین‌های روده‌ای، باعث کاهش التهابات روده‌ای می‌گردد. مطالعه بالینی K. Preston و همکاران که سویه‌های لاکتوباسیلوس کازئی، رامنوسوس و اسیدوفیلوس را به بیماران مبتلا به انواع تایپ های IBS تجویز کردند مشاهده کردند که به طور چشمگیری سبب کاهش عواض نفخ و ورم شکمی بهبود قوام و یکپارچگی مدفوع خصوصاً در بیماران خانم و مبتلا به IBS-D شد.