سین‌بیوتیک به محصولی نسبت داده می‌شود که شامل ترکیبی از پروبیوتیک و پری‌بیوتیک‌ها بوده که در تعامل با یکدیگر باعث ارتقا جمعیت مفید روده می‌گردد. اصطلاح سین‌بیوتیک زمانی به کار برده می‌شود که پری‌بیوتیک‌ها منجر به تأثیر مثبت در گسترش پروبیوتیک‌های خاصی گردند. مثال هایی از این ترکیب شامل لاکتوباسیوس و بیفیدوباکتریوم-اینولین می‌باشد. سین‌بیوتیک‌ها به دو طریق کار می کنند:
۱- بهبود زنده مانی پروبیوتیک‌ها ۲- ایجاد مزایای خاصی برای سلامتی.
نتایج منتشر شده از مطالعات in vitro و انسان نشان داده‌اند که اینولین می‌تواند رشد و یا فعالیت باکتری‌های مفید را در روده بزرگ تحریک کند و این تحریک می‌تواند ترکیب فلور روده را بهبود بخشد، موجب ارتقا سیستم ایمنی بدن شود و در نتیجه به سلامتی میزبان کمک کند. مطالعات نشان می‌دهد که مصرف اینولین می‌تواند به طور قابل توجهی شمار باکتری‌های پاتوژن را کاهش داده و تعداد باکتری‌های مفید را افزایش دهد.
پتانسیل پری‌بیوتیک ها را می‌توان از طریق تخمیرپذیری ترکیبات بر پایه جمعیت بومی بیفیدوباکتریوم و لاکتوباسیل‌ها در کلون ارزیابی نمود که عملکرد اینولین در این رابطه به طور گسترده‌ای در مطالعات مختلف تأیید شده است. بررسی تغییرات در ترکیب جمعیت و تعادل میکروبی روده و میزان تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیر (پروپیونات، بوتیرات، استات) درون کولون، از عوامل مهمی است که جهت ارزیابی پتانسیل پری‌بیوتیک‌ها و تأثیر آن‌ها به‌کار می‌رود.
نتایج آزمون محرک اکوسیستم میکروبی روده انسان (Simulator of the Human Intestinal Microbial Ecosystem (SHIME)) برای اینولین این‌گونه نشان داد که جمعیت بیفیدوباکتریا و همچنین تولید پروپیونات و بوتیرات به طور قابل ملاحظه‌ای درون روده افزایش پیدا می‌کند.
تجزیه و تحلیل مدفوع گروهی از موش‌های تغذیه شده با اینولین، الیگوساکارید سویا و فروکتو‌الیگوساکارید به همراه دریافت باکتری‌های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس کازئی و بیفیدوباکتروم لاکتیس نشان داد که اینولین زمان نگهداری و بقاء را در زمان مصرف این سه گونه پروبیوتیک افزایش داد.
در مطالعه‌ای دیگر در رابطه با تأثیر اینولین و پروبیوتیک‌های لاکتوباسیلوس رامنوسوس و بیفیدوباکتریوم لاکتیس بر عملکرد ایمنی روده در موش‌ها نشان داده شد که اگرچه اینولین به تنهایی باعث القا ایمنی در روده می‌شود، کاربرد آن همراه با این دو پروبیوتیک به مراتب مؤثرتر است.
در مطالعه‌ای بر روی ۷۱ کودک مبتلا به سندروم روده‌ی تحریک پذیر، نشان داده شد که استفاده از پروبیوتیک‌های لاکتوباسیلوس پلانتاروم، لاکتوباسیلوس رامنوسوس و بیفیدوباکتریوم لاکتیس در دوز ۵x۱۰^۹ همراه ۹۰۰ میلی‌گرم اینولین به مدت چهار هفته، به طور قابل توجهی باعث بهبود علائم یبوست می‌گردد.
همچنین در مطالعه‌ای بر روی ۱۰۳۹ نوجوان نشان داده شد که پروبیوتیک‌ها تأثیر به سزایی بر فاکتورهای مختلف مرتبط با عوارض دیابت دارند و باعث کاهش چاقی ، کاهش شاخص توده بدنی (BMI)و کاهش نسبت دور کمر به لگن می‌گردند. همچنین منجر به تنظیم فشار خون، کلسترول HDL و تری‌گلیسیرید شده و به طور قابل توجهی سبب کنترل بهتر قند خون می‌شوند.
در مطالعه‌ای دیگر بر روی کودکان و نوجوانان بین سنین ۸ تا ۱۷ سال نشان داده شد که پری‌بیوتیک اینولین عامل قوی در درمان دیابت نوع ۱ بوده که از طریق ایجاد هیپوگلایسمی شدید، کاهش اندوتوکسیمی و کاهش مقاومت به انسولین، بهبود کنترل قند خون و تغییر در میکروبیوتا و نفوذپذیری سلول‌های اپیتلیوم روده عمل می‌نماید.