خانواده‌های مختلفی از قارچ ها مانند آسپرژیلوس فوزاریوم و پنی سیلیوم، توانایی رشد بر روی علوفه و خوراک دام، طیور و آبزیان را داشته و تولید توکسین‌هایی از جمله آفلاتوکسین‌ها، زیرالنون، اکراتوکسین، فومونسین و تریکوتسن ها مانند DONو T₂ توکسین می نمایند. این سموم در مقادیر بسیار اندک نیز بسیار خطرناک بوده و اثراتی همچون افزایش ضریب تبدیل، کاهش تولید، مشکلات باروری و تولید مثلی، ممانعت از سنتزپروتئین و مرگ سلولی، افزایش سلول‌های سوماتیک در شیر و آسیب شدید عصبی را در پی دارند.
روش‌های مختلفی برای حذف این سموم وجود داردکه یکی از پرکاربردترین آن‌ها استفاده از توکسین بایندر است. توکسین بایندر توکسیت (ToxEat) دارای بخش معدنی زغال فعال و آلومینوسیلیکات سدیم و بخش آلی شامل دیواره سلولی مخمر و باکتری می‌باشد.
آلومینوسیلیکات سدیم به کار گرفته شده در این محصول به هنگام اشباع شدن از آب با جذب گروه‌های قطبی توکسین‌هایی مانند آفلاتوکسین از اثرات سمی آن‌ها ممانعت می‌نماید. دیواره سلولی مخمر موجود در این محصول غنی از مانان و گلوکومانان بوده و به واسطه تغییرات ساختاری ایجاد شده، پس از جداسازی، قدرت جذب بالاتری در جذب سمومی همانند T₂ توکسین، اکراتوکسین و DON دارد.
به منظور افزایش توانایی توکسین بایندر توکسیت در جذب سموم، از باکتری‌های اسید لاکتیکی با توانایی تکثیر سریع در دستگاه گوارش استفاده شده است. این باکتری‌ها در طول رشدشان آنزیم‌های ویژه ای تولید می‌کنند که موجب تجزیه سموم می‌گردد. زغال فعال باعث جذب حداکثری سموم قارچی در خوراک می‌گردد.

در مکان خشک، خنک و دمای کمتر از 25 درجه سانتی‌گراد

تا 24 ماه پس از تاریخ تولید

بسته های سه لایه 1، 10 و 25 کیلوگرمی