نقش پروبیوتیک‌ها در سلامت مغز و روان:

اختلالات نورودجنراتیو و سلامت روان گروهی از شرایط هستند که ارتباط نزدیکی با عدم تعادل فلور میکروبی روده دارند. انحطاط نورون‌های مغز و نخاع و در نهایت از دست دادن عملکرد در نواحی آسیب‌دیده در بیماری‌های نورودجنراتیو و عدم تعادل در انتقال دهنده‌های عصبی در اختلالات روان‌تنی، همگی با دیس‌بایوزیس خزانه میکروبی روده مرتبط هستند. بر اساس مطالعات اخیر، نقص یا عدم تعادل در میکروبیوتای روده می‌تواند مستقیماً منجر به اختلالات عصبی از طریق محور روده-مغز (Gut-Brain Axis) شود. ثابت شده است که فرآیند التهابی و استرس اکسیداتیو را می‌توان با اصلاح مایکروبایوتای روده، با کمک پروبیوتیک‌ها تعدیل کرد. مطالعات نشان می‌دهند که پروبیوتیک‌ها می‌توانند یک درمان کمکی موثر، اقتصادی و بی‌عارضه باشند.

مواد مؤثر: باسیلوس کوآگولانس، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس پاراکازئی، لاکتوباسیلوس روتری، لاکتوباسیلوس رامنوسوس و بیفیدوباکتریوم‌ لانگوم

مواد کمکی: ویتامین D3 (400 IU)، منیزیم استئارات، مالتودکسترین

دوز: CFU/Capsule ۲×۱۰⁹

کمک به کاهش التهاب سیستمیک در بیماری‌های خودایمنی
کمک به بهبود علائم بیماری‌های نورودژراتیو
کمک به بهبود علائم اختلالات روان‌تنی
کمک به بهبود مشکلات گوارشی ناشی از بیماری‌های زمینه‌ای
تامین نیاز روزانه ویتامین D
سن مجاز به مصرف: کودکان 4 سال به بالا و بزرگسالان

طبق دستور پزشک، در هفته اول مصرف، روزانه یک کپسول و در ادامه روزی دو کپسول، یک ساعت قبل از وعده نهار یا شام مصرف شود. در صورت عدم توانایی افراد در بلع کپسول، می‌توان محتویات هر کپسول را در هر مایع غیر داغ یا ماست حل کرده و حداکثر ظرف مدت 10 دقیقه مصرف کرد.

•افزایش باکتری‌های مفید و تعادل بخشی به فلور میکروبی

•افزایش میزان اسیدهای چرب کوتاه زنجیر (SCFAs) و افزایش بیان اتصالات محکم و تقویت سد دفاعی روده
•کاهش نفوذپذیری سد دفاعی روده و کاهش عبور ترکیبات التهاب زا مانند لیپوپلی ساکارید (LPS) و سایر توکسین‌های باکتریایی
•ممانعت از ورود ترکیبات التهاب زا به جریان خون سیستمیک و کاهش آسیب‌های نورونی و تقویت سد خونی مغزی(BBB)
•کاهش مخابره پاسخ‌های التهابی سیستم ایمنی به مغز
•کاهش ترشح سایتوکاین‌های التهابی مانند TNF-α و افزایش Treg و تعدیل سیستم ایمنی
•افزایش تولید یا تسهیل تولید آمینواسیدهای پیش‌ساز نوروترانسمیترها، همانند اسید آمینه تریپتوفان (پیش‌ساز سروتونین)، اسید آمینه تیروزین (پیش‌ساز دوپامین) و  اسید آمینه گلوتامات (پیش ساز گاما آمینو بوتیریک اسید (GABA) ، که موجب کمک به جبران کاهش نوروترانسمیتر‌ها در ارتباط با بیماری‌های سیستم عصبی می‌شود.
•افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدان‌ی با افزایش گلوتاتیون و گلوتاتیون پراکسیداز  (GSH, GPx) و کاهش استرس اکسیداتیو و کاهش پراکسیداسیون لیپیدی و آسیب‌های عصبی
•بهبود مشکلات شناختی به دنبال افزایش فاکتور نورون‌زایی مشتق‌شده از مغز (BDNF)
•افزایش بیان GLP-1 و جلوگیری از آپوپتوز سلول‌های عصبی
•اثر بر محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA) و تنظیم ترشح کورتیزول و سرکوب التهاب
•تعدیل سیستم سروتونرژیک و تحریک سیگنال دهی به عصب واگ، DMV و بهبود خلق و خو و کاهش علائم افسردگی و اضطراب
•کاهش آسیب سلول‌های دوپامینرژیک و کاهش تجمع غیر طبیعی فیبریل‌های α-synuclein در بیماران پارکینسون و کاهش تجمع Amyloid β protein در بیماران آلزایمر
•بهبود اضطراب، علائم افسردگی، و همچنین مشکلات رفتاری در برخی بیماری‌های روان‌تنی مثل اتیسم، دو قطبی یا شخصیت مرزی از طریق تعدیل تولید سرتونین و GABA
•بهبود مشکلات گوارشی ناشی از بیماری‌های عصبی، همچون MS، پارکینسون یا اتیسم
•تولید اسید چرب کوتاه زنجیر و ویتامین‌های گروه B سبب افزایش تولید ATP و کمک به رفع خستگی در بیماران می‌شود. همچنین اسیدهای چرب کوتاه زنجیر مانند استات بعد از ورود به جریان خون سیستمیک، توسط ماهیچه‌ها متابولیزه شده و جهت تقویت عملکرد اسکلتی عضلانی استفاده شود و نیز می‌توانند درصدی از کالری روزانه بدن را تأمین کنند.

میکروارگانیسم‌های پروبیوتیک به صورت طبیعی در بدن وجود دارند و ایمنی آن‌ها طبق قوانین GRAS و QPS ارزیابی می‌شود. تاکنون عارضه جانبی خاص و مورد مسمومیت برای پروبیوتیک‌ها گزارش نشده است. در موارد اندکی، مصرف پروبیوتیک‌ها ممکن است منجر به نفخ و افزایش تولید گاز در دستگاه گوارش گردد. بدیهی است با ادامه مصرف، عوارض فوق از بین خواهند رفت. در صورت مشاهده عوارضی دیگر، پزشک یا داروساز را مطلع نمایید.

در موارد پانکراتیت، نقص سیستم ایمنی، مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، وجود کاتتر وریدی، بعد از جراحی‌های شکم، خونریزی از دستگاه گوارش، سندروم روده کوتاه و خطر ایسکمی‌مزانتر، تجویز پروبیوتیک‌ها باید با احتیاط بیشتری صورت گرفته و مصرف تحت نظارت پزشک باشد.
مصرف پروبیوتیک‌ها در دوران بارداری با نظر پزشک از سه ماهه دوم بلامانع بوده و در دوره شیردهی منع مصرف ندارد.

در دوران بارداری و شیردهی منع مصرف وجود ندارد.

به‌طورکلی تاکنون مورد خاصی از تداخل مصرف پروبیوتیک‌ها با داروهای دیگر گزارش نشده است. تنها بایستی فاصله زمانی 2 تا 6 ساعته با مصرف داروهای آنتی‌بیوتیک رعایت شود.

در جای خشک، خنک، دور از تابش مستقیم آفتاب و دمای 25 درجه سانتی گراد قابل نگهداری است.

مطالعه بالینی اثر مکمل بایوذن‌دی بر بیماران پارکینسون نشان داد مصرف 12 هفته از این مکمل توانسته به طور معنی‌داری سایتوکاین‌های التهابی IL-1β, INF-γ, IL-6 و مالون‌دی‌آلدهید را کاهش داده و افزایش معنی‌داری در IL-10 و ظرفیت کلی آنتی‌اکسیدانی (TAC) ایجاد کند. کاهش معنی دار شدت بیماری، اضطراب و رفع مشکلات گوارشی از دیگر فواید مصرف مکمل بایوذن‌دی در آن‌ها بوده است.

مطالعه بالینی اثر مکمل بایوذن‌دی بر بیماران شیزوفرنی نشان داد مصرف 12 هفته از این مکمل توانسته موجب بهبود عملکرد شناختی در آن‌ها شود؛ بطوریکه آزمون ارزیابی شناختی مونترال (MoCA) در گروه مداخله افزایش معنی‌دار داشته است.

شواهد مطالعات بالینی اثر پروبیوتیک‌ها بر بیماران ام اس حاکی از کاهش سایتوکاین‌های التهابی و افزایش سایتوکاین‌های ضد التهابی است. به علاوه به دنبال مصرف پروبیوتیک‌ها در این بیماران، بهبود اضطراب و افسردگی(BDI, DASS) ، بهبود خستگی (FSS)، بهبود میزان درد (PRI)، بهبود سلامت عمومی (GHQ-28) و بهبود مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده (EDSS) مشاهده شده است. کاهش مالون دی‌آلدهید (MDA)، رادیکال‌های آزاد (NO) و hs-CRP نیز از تغییرات معنی‌دار مصرف مکمل‌های پروبیوتیکی در بیماران MS بوده است. بهبود متابولیسم قند و چربی نیز از فواید دیگر پروبیتک‌ها برای این دسته از بیماران است.

متاآنالیزها درباره اثر پروبیوتیک‌ها بر بیماران آلزایمر و اختلال شناختی ضعیف (MCI) حاکی از بهبود عملکرد شناختی آن‌ها، بهبود توانمندی زندگی روزانه، کاهش اضطراب، کاهش بیومارکرهای التهابی و اکسیداتیو استرس بوده است.

نتایج متاآنالیزها درباره اثر پروبیوتیک‌ها بر بیماران پارکینسون علاوه بر بهبود اختلالات گوارشی آن‌ها، حاکی از کاهش سایتوکاین‌های التهابی (TNF-α, IL-6)، کاهش استرس اکسیداتیو و افزایش سطح گلوتاتیون، کاهش تخریب عصبی (نورودجنریشن)، کاهش کمبود حافظه و افزایش عملکرد حرکتی است.

نتایج متاآنالیزها درباره اثر پروبیوتیک‌ها بر بیماران اتیسم حاکی از تاثیر معنی‌دار در بهبود علائم رفتاری، انطباق، بهبود سطح نوروترانسمیترها و بهبود مشکلات گوارشی در آن‌ها بوده است. بهبود در علائم بیماران ADHD نیز با مصرف مکمل‌های پروبیوتیکی دیده شده است.

در حوزه اختلالات روان‌تنی، نتایج متاآنالیزها درباره اثر پروبیوتیک‌ها بر بیماران شیزوفرنی حاکی از کاهش علائم این بیماران بوده است. از طرفی مطالعه‌ای بالینی نشان داد مصرف پروبیوتیک در کنار داروی SSRIs توانسته به طور معنی‌داری موجب بهبود شرایط بیماران اختلال افسردگی ماژور (MDD) شود. مطالعات دیگر بر اضطراب و استرس نیز نتایج مشابهی داشته است.

در بیشتر بیماری‌های دستگاه عصبی مرکزی و اختلالات روان‌تنی بروز مشکلات گوارشی بالا بوده و مصرف مکمل‌های پروبیوتیکی در بهبود علائم این دسته از اختلالات گوارشی موثر بوده است.

همچنین التهاب سیستمیک در نتیجه دیس بایوزیس فلور میکروبی روده نیز در این بیماران، به واسطه مصرف پروبیوتیک‌ها کاهش می‌یابد. بطوریکه نتایج مطالعات بالینی حاکی از کاهش سایتوکاین‌های التهابی در استفاده همزمان مکمل‌های پروبیوتیکی و درمان اصلی دیده شده است.